You Are Viewing

A Blog Post

De vraagzaak en de schriftjes

Ze laten zich graag voorlezen, mijn dochters. Ik kan tientallen lievelingsboeken opnoemen, maar ze worden het liefst voorgelezen uit ‘de schriftjes’. Door mij opgeschreven anekdotes over hen.  Per ongelukke beledigingen, schattige verhaspelingen. Klein leed en grootse plannen.

Eerlijk is eerlijk, ik lees het zelf ook dolgraag, steeds opnieuw. Hoe Sophie de evolutie samenvatte toen ze vier was: ‘Ik snap wel dat ik door een aap gemaakt ben, ik houd ook zo van klimmen.’ Hoe ze na maan, roos en vis graag zeepaardje wilde leren schrijven. Hoe Kaat het woord ‘ja’ eerst alleen achterstevoren kon zeggen. Hoe ze later haar eigen metaforen samenstelde: ‘Ik heb het zo heet alsof ik tussen duizend honden van het merk Labradoodle zit.’

Ik lees soms ook stiekem alleen in de schriftjes, als ze slapen. Ik lees dat Sophie in oktober 2013 haar zoveelste bedrijfje had opgericht. Het had ook een naam: De Vraagzaak. Je kon haar alles vragen, zij had overal een antwoord op.

Ik moet lachen om hoe veelzeggend veel van die anekdotes zijn. Drie jaar na De Vraagzaak is antwoorden geven nog steeds haar grootste hobby. En drie jaar ervoor was dat het ook al. De schriftjes zitten er vol mee. Kom maar jongens, ik weet het wel. Ik heb wel een antwoord, een plan, een idee.

Ze heeft natuurlijk niet altijd gelijk. En anderen hebben ook ruimte nodig. En zelf heeft ze ook wel eens advies nodig. Of zou een vraag stellen genoeg zijn? Het zou me niet verbazen.

Ik moet morgen maar weer eens wat antwoorden ophalen bij De Vraagzaak. En daarna voor de twintigste keer aan Kaat voorlezen over die keer dat ze zo moe was als een broedende kip. En over dat kleine rode woordenboek dat ze twee jaar lang als knuffel meedroeg. Wat zou de Vraagzaak daarvan vinden?

Leave a Reply

Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Neem contact op

Mail me

Stuur een bericht